สวัสดี เพื่อน ๆ ที่รัก
มาแบบติด ๆ อีกแล้วครับท่าน ป๋องได้ข้อคิดอย่างหนึ่งจากที่เขียนนิทานเรื่องประสาทพระวิหารให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันเล่น ๆ มาแล้ว คือน้องของป๋อง ชื่อ อ๊อฟ เป็นวิศวกรของSony-Erecson เขาไปช่วยวางแผนการดำเนินงานขยายธุรกิจอยู่ที่พนมเปญ กัมพูชา ได้ สิบกว่าวันแล้ว ต้องรีบเดินทางกลับก่อนกำหนดมาในวันนี้ (ทั้งที่แผนเดิมคือเขาถูกวางตัวให้เป็นผู้บริหารด้านวิศวกรรม
ของบริษัทที่พนมเปญ) แต่เพราะสถานการณ์ขณะนี้ค่อนข้างอันตรายสำหรับคนไทยที่อยู่ในกัมพูชา น้องรีบโทรมาหาป๋องเลย บอกว่าตอนนี้ทหารเขมร เตรียมกำลังเต็มอัตราศึก ผู้คนในเมืองก็เตรียมพากันเดินขบวน เพราะได้ข่าวว่าไทยจะยึดปราสาทพระวิหารคืน
มีผู้คนจำนวนมากถูกยั่วยุและเตรียมจัดตั้งขบวนการเรียกร้องเอาคืนปราสาทหินพิมาย ปราสาทหินพนมรุ้ง และเมืองละโว้(ลพบุรี) ดินแดนในจังหวัดสุรินทร์ ศรีสะเกษ บุรีรัมย์ นครราชสีมา ปราจีนบุรี สระแก้ว สระบุรี และลพบุรีคืนจากไทย
เพราะเขาถือว่าดินแดนแห่งนี้เขาเคยครองมาเป็นพันปี (ไปกันใหญ่แล้ว) แต่มาถูกเผ่า"สียม" ที่เรียกตนเองว่าเป็นไทย มาแย่งเอาไปเมื่อไม่กี่ร้อยปีมานี่เอง แล้วแค่ปราสาทที่ปรักหักพังเขาขอขึ้นทะเบียน ทำไมคนไทยถึงทำเรื่องเป็นเดือดร้อน จะมายึดแดนแดนไล่เขาไป ไม่เห็นใจที่พวกเขาต้องเสียใจเพราะเสียดินแดนดังที่กล่าวมานี้ให้ไทยเลย
ทำให้นึกถึงข้อความที่ป๋องเขียนมาให้เพื่อนอ่านคราวที่แล้ว เห็นแล้วยัง ว่าคนที่รู้ไม่เท่าทันจิต ย่อมทุกข์ร้อนขนาดไหน จากอดีตกาล คนเผ่าสียม,กูย,เยอ,ขแมร์ลือ(ไทย) ขแมร์(กัมพูชา) ลั๊วะหรือลาว(ลาว) แกว/ญวน(เวียดนาม) มอญ/รามัญ(พม่า) ตะปือ(มาเลย์เซีย) ที่อยู่บนด้ามขวานทองสุวรรณภูมินี้มาช้านานแล้ว เคยแก่งแย่ง เคยร่วมเป้นอาณาจักรเดียวกัน เคยรบราฆ่าฟันกัน จนผู้คนในดินแดนนี้มีความสัมพันธ์จนเกือบเป็นเหมือนเชื้อสายเดียวกัน แตกต่างกันที่ภาษาเท่านั้น การแย่งดินแดน แบ่งศักดิ์ศรีความเป็นชาตินิยม ผู้คนในดินแดนนี้รู้ซึ้งมาแล้ว
จากซากปรักหักพังของปราสาทราชวัง เป็นเครื่องเตือนใจ พอมีสหประชาชาติเกิดขึ้น ก็มาทำอาณาเขตและแบ่งกันอยู่เป็นประเทศ อยู่ร่วมกันมาอย่างสงบสุข แต่เหมือนมันต้องคำสาบ พอใครคิดที่จะครองซากปรักหักพังของปราสาทพระวิหารที่มีวิญาณและซากระดูกของชนเผ่ากูย,เยอ,ลั๊ว,ขแมร์,สียม,ญวน อยู่ใต้พื้นปราสาทนี้พร้อมกับคำสาบแช่งของพวกเขา ที่พวกเขาทุกข์ทรมาน จากรุ่นแล้วรุ่นเล่า ร้อยกว่าปีที่ปราสาทแห่งนี้จะสร้างเสร็จ ได้สาบแช่งไว้ ก็เป็นเรื่องทันที
เมื่อคนไทยได้มีผู้หวังที่จะโค่นอำนาจคนอื่นเพื่อที่ตนจะได้มาครองแทน มาจุดชนวนของความอยาก โดยเอาซากปรักหักพังของปราสาทและดินแดนที่เต็มไปด้วยซากกระดูกของคนที่ถูกบังคับให้ทำงานและฆ่าเพื่อเป็นเครื่องสังเวย มันก็เป็นเรื่องเดือดร้อนจนได้ เราน่าจะใช้ปราสาทแห่งนี้สร้างเป็นจุดหรือสถานที่แห่งความรักความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ เพื่อรำลึกถึงอดีตของชนเผ่าทั้งหลายที่ได้อยู่ ได้ครองดินแดนแห่งนี้มาช้านานแล้ว ไม่ต้องแบ่งแยกว่าฉันคือไทย คือเขมร แต่น่าจะมองว่า ฉันคือมนุษย์ที่เกิดมาร่วมโลก ฉันต้องรักและสร้างโลกนี้ให้น่าอยู่มากว่า
เขมรเขาขอนำปราสาทไปจดเป็นทะเบียนมรดกโลก ก็เป็นเรื่องที่ดีงามเพราะสิ่งนี้คือสิ่งที่บรรพบุรุษพวกเราร่วมสร้างกันมา ดีกว่าปล่อยให้ร้างว่างเปล่า ใหแค่ผู้คนเดินขึ้นไปดูและก็เหยียบย่ำ ไม่มีการทำนุบำรุงรักษาเลย ส่วนดินแดนก็ให้ฝ่ายที่รับผิดชอบร่วมกันเจรจาหาทางให้ลงเอยกันได้ด้วยดี
อย่าหลงยึดติดในวัตถุและเม็ดดินที่เรียกว่าดินแดนกันเลยนำมาเป็นข้ออ้างเพื่อชาตินิยมแบบไร้สติ น่าจะใช้สติและปัญญา นำเอาความดีงาม ความรักเมตตาต่อกัน การอาศัยพึ่งพาซึ่งกันและกัน มันก็น่าจะมีแต่ได้กับได้ ได้ความสงบสุข ได้ความเจริญทางศิลปะวัฒนธรรม เศรษฐกิจ ร่วมกัน หรือเราอยากจะได้ สงคราม
น้ำตาแห่งความโศรกเศร้าเสียดายผู้ที่เรารักต้องตายไปเพราะการรบราฆ่าฟันกัน เหมือนพี่น้องทางใต้ อยู่อย่างหวาดระแวง ไม่เป็นอันทำมาหากิน แล้วคนที่ได้คือใครละ..พ่อค้าขายอาวุธ ขายน้ำมัน มาอันดับหนึ่ง ได้กำไรอย่างมหาศาล อันดับสองคือสื่อมวลชน ขายข่าวได้ทุกนาที เงินไหลมาเทมา... ขอพวกเราร่วมกันใช้ความรักความเมตตา แผ่ความรักความเมตตาไปให้แด่ทุกฝ่ายที่จ้องห้ำหั่นกันด้วยทุกวิถีทาง
แผ่เมตตาให้กับดวงวิญญาณที่เฝ้าปราสาทแห่งนี้ให้พ้นบ่วงกรรม ไปสู่ที่สุขคติ.. แต่ ถ้ามันไม่เป็นไปตามที่หวัง ก็จงยินดีรับในสิ่งที่มันจะเป้นไป เพราะมันเป็นธรรมดาของโลก ที่ใดมีเกิดที่นั่นย่อมมีดับ ไม่มีสิ่งใดที่จะยั่งยืนแน่นอน เพราะสิ่งที่แน่นอนแท้ ก็คือความไม่แน่นอนนี่แหละ
รักเพื่อน ๆ ทุกคน
ข้อมูลจาก คุณป๋อง (ในอีเมล์)
|