หมู่บ้านร่องฟอง

หมู่บ้านร่องฟอง

เป็นหมู่บ้านผลิตเครื่องมือเกษตรที่ทำจากเหล็ก เช่น จอบ เสียม มีด พร้า เคียว ชมวิธีการตีเหล็ก และการทำผลิตภัณฑ์จากผ้าร่ม การเดินทางใช้เส้นทางหมายเลข 101 (สายแพร่-น่าน) ประมาณ 4 กม.แยกเข้าทางหลวงหมายเลข 1101 จะพบป้ายบอกทางเข้าหมู่บ้าน

ดั่งเดิมหมู่บ้านร่องฟองเป็นชาวไทยใหญ่ ชาวบ้านตั้งหมู่บ้านเล็ก ๆ อยู่ที่ ที่มีห้วยน้ำไหลผ่านหมู่บ้าน ห้วยน้ำนั้นถูกเรียกชื่อว่าห้วยฮ่องฟอง ซึ่งคำว่า “ฮ่องฟอง” เป็นภาษาพื้นเมือง ที่บรรพบุรุษได้ตั้งชื่อไว้เนื่องมาจากเมื่อถึงฤดูฝน จะมีน้ำไหลลงมาจากภูเขาด้านตะวันออก น้ำที่ไหลลงมาจะกระทบกับโขดหินตามลำห้วย แตกกระเซ็นเป็นฟองเต็มลำห้วยทุก ๆ ปี จึงเรียกชื่อลำห้วยนี้ว่า “ห้วยร่องฟอง” และด้วยความอุดมสมบูรณ์ของลำห้วยแห่งนี้ บรรพบุรุษจึงตั้งรกรากตามแนวลำห้วย และเรียกชื่อหมู่บ้านนี้ตามชื่อของลำห้วยว่า “หมู่บ้านร่องฟอง” ตั้งแต่เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2401 จนถึงปัจจุบัน ซึ่งแต่เดิมเป็นหมู่ที่ 3 ของตำบลทุ่งโฮ้ง อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ มีประชากรประมาณ 30 กว่าหลังคาเรือน โดยมีบ่หลักเสนา เสนาธรรม เป็นผู้ใหญ่บ้านคนแรกของหมู่บ้านร่องฟอง (ผู้ใหญ่บ้านแต่เดิมเรียก “บ่หลัก”)อาชีพหลักคือการเกษตร อาชีพเสริมคือรับจ้างเย็บผ้าที่ตำบลทุ่งโฮ้ง นอกจากนี้ยังมีอาชีพทำล้อเกวียนจำหน่าย เป็นอีกอาชีพหนึ่งที่สร้างชื่อเสียงให้กับชุมชนในขณะนั้น

ต่อมามีการขยายตัวทางเศรษฐกิจและจำนวนประชากรได้เพิ่มขึ้น จึงหันมาเปลี่ยนจากการรับจ้างเย็บผ้าและรับจ้างตีเหล็กจากตำบลทุ่งโฮ้ง มาทำโรงงานตีเหล็กและเย็บผ้ากันเองที่หมู่บ้านร่องฟอง ในสมัยก่อนยังมีในการประกอบอาชีพตีเหล็กและเย็บผ้าน้อย บางครัวเรือนจึงรวมทุนกันทำโดยใช้แรงงานในครัวเรือนและบรรดาญาติพี่น้องเป็นหลัก ยังไม่มีเครื่องมือที่ทันสมัยจึงใช้แรงงานคนในการทำงาน เช่น การตีหุ่นมีด , การสูบลมเป่าไฟ , การลับและขัดมีดให้มีความขาวคม และทำการเผาถ่านเองเพื่อเป็นวัตถุดิบในการเผาเหล็ก
ต่อมาการบริหารงานของฝ่ายปกครองมีความสามัคคี ประชากรมีความเข้มแข็ง ประกอบกัปเพื่อการได้มาซึ่งงบประมาณมาพัฒนาชุมชนอย่างเป็นเอกเทศ เพื่อความเจริญในหลาย ๆ ด้าน จึงมีการแยกหมู่บ้าน ออกเป็นห้าหมู่บ้าน และสถาปนาตนเองตั้งเป็นตำบลร่องฟองขึ้น
ตำบลร่องฟอง เป็นตำบลเศรษฐกิจด้านอุตสาหกรรมในครัวเรือน มีอาชีพหลักตีเหล็กและเย็บผ้า ส่วนด้านการเกษตรเป็นอาชีพเสริม โดยรวมแล้วประชาชนภายในตำบลร่องฟองผู้ชายจะตีเหล็ก ผู้หญิงจะเย็บผ้า สามารถสร้างรายได้ภายในครอบครัวตลอดทั้งปี จึงมีสโลแกนด์ว่า “ชายตีเหล็ก หญิงเย็บผ้า นำหน้าเศรษฐกิจ พิชิตความจน ชุมชนให้ความร่วมมือ”
ตำบลร่องฟองอยู่ในเขตพื้นที่รับผิดชอบขององค์การบริหารส่วนตำบลร่องฟอง ต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2547 มีประกาศจากกระทรวงมหาดไทย เรื่องการยุบรวมองค์การบริหารส่วนตำบลกับองค์การบริหารส่วนตำบล สำหรับองค์การบริหารส่วนตำบลใดที่มีประชากรไม่ถึงเกณฑ์ ให้ยุบรวมกับองค์การบริหารส่วนตำบลใกล้เคียงที่มีเขตติดต่อกันภายในเขตอำเภอเดียวกันตามเจตนารมณ์ของประชาชนในเขตตำบลนั้น อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 41 จัตวา แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ 5) พ.ศ.2546 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย จึงประกาศยุบองค์การบริหารส่วนตำบลโดยให้รวมพื้นที่เข้ากับองค์การบริหารส่วนตำบล ดังนี้ องค์การบริหารส่วนตำบลน้ำชำ รวมกับ องค์การบริหารส่วนตำบลร่องฟอง อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ และเรียกชื่อว่าองค์การบริหารส่วนตำบลร่องฟอง ประกาศ ณ วันที่ 6 เดือนกันยายน พ.ศ.2547
ดังนั้นตำบลน้ำชำจึงอยู่ในเขตพื้นที่รับผิดชอบขององค์การบริหารส่วนตำบลร่องฟอง ตำบลน้ำชำมี 4 หมู่บ้าน อาชีพหลักทำการเกษตร สินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์คือผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลือง ยี่ห้อ “อิ่มทิพย์” เกิดจากภูมิปัญญาและการรวมตัวกันของกลุ่มแม่บ้านตำบลน้ำชำ โดยมีตลาดรองรับอยู่ทั่วประเทศ นอกจากนี้ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งในจังหวัดแพร่ซึ่งตั้งอยู่ในตำบลน้ำชำคือวนอุทยานแพะเมืองผี เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีตำนานอันลึกลับมาเป็นเวลายาวนาน มีนักท่องเที่ยวมาแวะเยี่ยมชมความสวยงามตลอดทั้งปี สามารถสร้างงานสร้างรายได้ให้ชาวบ้านได้