เที่ยวแบบ Slowlife จังหวัดน่าน

เที่ยวให้อิน ไม่ต้องรีบเร่ง

1. ภูฟ้า

เป็นโครงการในพระราชดำริของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี อยู่สุดชายแดนไทย อ.บ่อเกลื่อ จ.น่าน จุดประสงค์หลักๆของโครงการได้แก่ เพื่อส่งเสริมคุณภาพชีวิต อาชีพ การใช้ทรัพยาการและอยู่ร่วมกับป่าอย่างเหมาะสม เป็นการเปิดการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และพัฒนาผลิตภัณฑ์ให้เหมาะสมกับตลาดเพื่อพัฒนาความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่น และใช้สิ่งที่หาได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด

2. บ่อเกลือโบราณ 1

ภายในจะได้ชมการต้มเกลือแบบโบราณในโรงงานเกลือซึ่งที่ปิดมิดชิด กรรมวิธีพวกนี้ชาวบ้านทำกันมานานหลายร้อยปีแล้ว แต่น้ำในบ่อเกลือนี้ขาดสารไอโอดีน ชาวบ้านจึงมีการเติมสารไอโอดีนลงไปด้วย ชาวบ้านทำการต้มเกลือตลอดทั้งปี จะยกเว้นก็ช่วงเข้าพรรษาหยุดตามความเชื่อโบราณ อีกทั้งที่นี่ยังมีผลิตภัณฑ์จากเกลือให้เลือกซื้อเลือกหากันไปใช้ได้ อาทิเช่น เกลือสปาสำหรับขัดผิว

3. บ่อเกลือโบราณ 2

อยู่ติดกับศาลเจ้าพ่อซางคำ มีร้านค้าอยู่รอบๆบ่อ สินค้าที่ขึ้นชื่อคือ เกลือสปา (ใช้ขัดผิว) และเกลือผสมธาตุไอโอดีนใช้บริโภค จนถึงทุกวันนี้ชาวบ้านบ่อเกลือ ยังคงต้มเกลือด้วยวิธีแบบดั้งเดิม โดยตักน้ำเกลือจากบ่อส่งผ่านมาตามลำไม้ไผ่สู่บ่อพัก ก่อนจะนำน้ำเกลือมาต้มในกะทะใบบัวขนาดใหญ่เคี่ยวจนน้ำงวดแห้ง ใส่ถุงวางขาย กรรมวิธีไม่แตกต่างกับบ่อเกลือแห่งแรกเท่าไหร่

4. อุทยานแห่งชาติดอยภูคา

เป็นแหล่งกำเนิดของห้วยน้ำลำธารอันหลากหลายที่ และประวัติศาสตร์โบราณที่เล่าถึงตำนานของคนเมืองน่านที่ อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 1,980 เมตร มีพื้นที่ประมาณ 1,050,000 ไร่ ครอบคลุมท้องที่ อำเภอปัว อำเภอเชียงกลาง อำเภอทุ่งช้าง อำเภอแม่จริม อำเภอท่าวังผา อำเภอสันติสุข และอำเภอบ่อเกลือ ด้วยลักษณะพื้นที่เป็นภูเขาสูงชัน สลับซับซ้อนสวยงามมาก มีสภาพป่าดิบเขา ป่าดิบชื้น ป่าดิบแล้ง ป่าสน ป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณป่าปาล์มดงดิบ อันอุดมสมบูรณ์ มีถ้ำ น้ำตก และทิวทัศน์

ลานดูดาว อุทยานแห่งชาติดอยภูคา

5. วัดพระธาตุแช่แห้ง

พระธาตุแช่แห้ง พระธาตุประจำปีกระต่าย องค์พระธาตุเป็นเจดีย์ทรงระฆัง โดยรอบองค์บุด้วยทองจังโก (ทองดอกบวบ ทองเหลืองผสมทองแดง) ทางขึ้นสู่องค์พระธาตุเป็นตัวพญานาค หน้าบันเหนือประตูทางเข้าพระวิหารเป็นปูนปั้นลายนาคเกี้ยว ซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์ของศิลปกรรมเมืองน่าน

6.วัดภูมินทร์

อาคารในแนวตะวันออก-ตกเป็นพระวิหาร และอาคารแนวเหนือ-ใต้ เป็นพระอุโบสถ รัฐบาลไทยเคยพิมพ์รูปวัดภูมินทร์ในธนบัตรใบละ 1 บาท ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 รับการบูรณะครั้งใหญ่สมัยเจ้าอนันตวรฤทธิเดช เมื่อ พ.ศ.2410 (ปลายสมัยรัชกาลที่ 4) ใช้เวลาซ่อมนานถึง 7 ปี จิตรกรรมฝาผนังในวิหารหลวงก็เขียนขึ้นในช่วงนี้ ภาพจิตรกรรมหรือ ฮูบแต้ม

7. อ่างเก็บน้ำห้วยขอนแก่น 2

มีราษฎรจากบ้านดอนไชย บ้านสบยาง มาจากอำเภอปัว และมาจากต่างจังหวัดมาจับจอง ซึ่งตอนนั้นมีประมาณ 180 หลังคาเรือน และภายหลังได้ประกาศให้เป็นหมู่บ้านอย่างเป็นทางการ เมื่อ พ.ศ.2523 โดยผู้ว่าราชการจังหวัดน่าน เป็นผู้ตั้งชื่อหมู่บ้านว่า หมู่บ้านน่านมั่นคง เหตุผลคำว่า น่าน มาจากจังหวัดน่าน ส่วนคำว่า มั่นคง ก็คือให้หมู่บ้านนี้ มั่นคงสืบต่อไป นายมานพ จันทะรังษี เป็นผู้ใหญ่บ้านคนแรก

8. ศูนย์วัฒนธรรมภูฟ้า

เป็นที่จำลองบ้านเรือนและวิถีชีวิตของชาวเขาเผ่าต่างๆ ส่วนมากเป็นแปลงเพราะปลูกพืชผักเมืองหนาว มีสาธิตการทำเครื่องใช้ครัวเรือนด้วยวัสดุธรรมชาติ เส้นทางศึกษาธรรมชาติและวัฒนธรรม ไปยังชาวเขาเผ่ามละบริ หรือชนเผ่าตองเหลือง (เดินเท้าจากศูนย์วัฒนธรรม ผ่านลำห้วยเล็กๆ ไปประมาณ 500 เมตร จะถึงตัวหมู่บ้านชาวมละบริ)ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในศูนย์วัฒนธรรมเช่นกัน หากอยากทำความรู้จักวิถีชิวิตวัฒนธรรมหรือลักษณะการใช้ชีวิตร่วมกับป่า ถือว่าเป็นที่ที่น่าลองเข้าไปเยี่ยมชมเลยทีเดียว

9. วัดหนองบัว อ.ท่าวังผา

ภาพจิตรกรรมที่วัดหนองบัว ถือว่ายังสมบุรณ์อยู่มาก คาดว่า วาดโดย "หนานบัวผัน" ได้บรรยายการวิถึชีวิตชาวไทลื้อ โดยเฉพาะการแต่งกายของผู้หญิงที่นุ่งผ้าซิ่นลายน้ำไหลหรือผ้าซิ่นตีนจกที่สวยงาม นับว่ามีคุณค่าทางศิลปะและความสมบูรณ์ของภาพใกล้เคียงกับภาพจิตรกรรมฝาผนังของวัดภูมินทร์ในเมืองน่าน นอกจากภาพจิตรกรรมแล้วที่ฐานพระประธานยังประดิษฐานพระพุทธรูปล้านนาองค์เล็กอยู่หลายองค์ และยังมีบุษบกสมัยล้านนาอยู่ด้วย 

10. ร้านกาแฟบ้านไทลื้อ อ.ปัว

ไม่ไกลนักจาก ตัวอำเภอปัว ระหว่างทางก่อนขึ้น อุทยานแห่งชาติดอยภูคา ร้านกาแฟแบบบ้านๆ รสชาติเครื่องดื่มธรรมดา แต่บรรยากาศเหนือคำบรรยาย ยิ่งกลางฤดูฝน ท้องทุ่งนา ต้นข้าวเขียวขจีกำลังเตรียมออกรวงก่อนฤดูเก็บเกี่ยว เมฆหมอกลอยต่ำใต้ฟ้าสันเขาดอยภูคา อันเป็นฉากหลัง แช๊ะชิมช้อป ผ้าทอศิลปะไทลื้อ ผ้าซิ้น ผ้าลายน้ำไหล ที่ร้าน ลำดวนผ้าทอ(เจ้าของเดียวกัน)