ประวัติ อำนาจเจริญ

จังหวัดอำนาจเจริญตั้งอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ระยะทางห่างจากกรุงเทพฯ โดยเส้นทางรถยนต์ประมาณ 568 กม. มีพื้นที่การปกครองทั้งสิ้น 3,161 ตร.กม. เริ่มตั้งเป็นเมืองในสมัยรัชกาลที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยขึ้นอยู่กับนครเขมราฐ ต่อมาจึงได้ย้าย มาขึ้นต่อเมืองอุบลราชธานี จนกระทั่งได้รับการประกาศจัดตั้งเป็นจังหวัดอำนาจเจริญ เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม 2536

การปกครอง

อำนาจเจริญแบ่งการปกครองออกเป็น 6 อำเภอ และ 1 กิ่งอำเภอ คือ อำเภอเมือง อำเภอหัวตะพาน อำเภอพนา อำเภอเสนางคนิคม อำเภอชานุมาน อำเภอปทุมราชวงศา และกิ่งอำเภอลืออำนาจ

อาณาเขต

ทิศเหนือ             ติดต่อกับจังหวัดยโสธร ที่อำเภอเลิงนกทา และจังกวัดมุดาหาร ที่อำเภอดอนตาล
ทิศใต้                 ติดต่อกับจังหวัดอุบลราชธานี ที่อำเภอเมืองอุบลราชธานี และอำเภอม่วงสามสิบ
ทิศตะวันออก       ติดต่อกับประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ตามแนวฝั่งแม่น้ำโขง ด้านอำเภอชานุมาน เป็นระยะทาง 38 กม. และติดต่อกับจังหวัดอุบลราชธานี ที่อำเภอเขมราฐ อำเภอกุดข้าวปุ้น และอำเภอตระการพืชผล
ทิศตะวันตก         ติดต่อกับจังหวัดยโสธร ที่อำเภอป่าติ้ว และอำเภอเลิงนกทา